My Cage.-*กักขังฉันเถอะ!!*-

กรงที่ผมสร้างให้เธออยู่เกือบสิบปี มันช่างไร้ค่า!! ตราบใดที่เธอยังตะเกียกตะกายจะออก ผมคงต้องสั่งสอนเธอ! "ฉันโตแล้ว อย่ามาทำเหมือนเป็นเจ้าชีวิตฉันได้ไหม" "ก็ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอ" "!!"

นางเอก : TALK

หากมีพรอันประเสริฐใดฉันขอเพียงให้ทุกอย่างเมื่อ 10 ปีก่อนกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ฉันไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้น

-ผู้ชายที่ให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับฉัน

-ผู้ชายที่ให้อนาคตกับฉัน

แต่เขาไม่เคยให้ ความรัก กับฉันเลยแม้แต่น้อย .. ..

พระเอก : TALK

หากโลกนี้ยังมีพรอันประเสริฐหลงเหลืออยู่ ผมขอเพียงแค่ย้อนเวลาไปอีก 10 ปี

ผมจะไม่ก้าวมาอยู่ในเส้นทางนี้

-เส้นทางที่อันตราย

-เส้นทางที่ทำลายทุกคนที่ผมรัก

เส้นทางที่กำลังจะ ทำร้าย ผู้หญิงคนนั้น .. ..

.... ฉันขอโทษ

ขอโทษ เธอขอโทษมากี่ครั้งแล้วห๊ะ!! เรย์ตวาดใส่หน้าฉันพร้อมๆกับมือที่บีบไหล่ฉันอย่างแรง

ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันเจ็บนะ

เลิกยุ่งกับมันซะ!!

ทำไม? ฉันต้องเชื่อนายด้วย

ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอ สั่งอะไรก็ทำ

งั้นก็สั่งให้ฉันไปตายสิ ฉันอยากตาย ฉันพูดประชด แต่ดูเหมือนผู้ชายตรงหน้าจะไม่รับมุขฉันเท่าไหร่ เขาใช้มือจับปลายคางฉัน พร้อมออกแรงบีบมากขึ้น แต่มันไม่เจ็บหรอก ไม่เจ็บเท่าที่เขาใช้สายตากวาดมองไปทั่วใบหน้าของฉัน แล้วเบ้ปาก

หึ!! ถ้าฉันสั่งให้ตายเมื่อไหร่ แล้วจะบอก แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้

.....

เธอยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณฉันเลยนะ

" !!! ! "